تهدید یا تحدید؟ کدام درست است؟

در سال‌های اخیر شاهد موج جدیدی از ورود واژه‌های زبان عربی به فارسی هستیم که ماهیت آن با تبادل متعارف فرهنگی میان زبان‌ها (چنان‌که بین انگلیسی و فارسی یا عربی و انگلیسی روی می‌دهد)‌ متفاوت است.

این موج جدید را غالباً کسانی ایجاد کرده‌اند که با واژه‌های روزمرهٔ فارسی و یا حتی واژه‌های عربی که پیش‌ازاین جا افتاده‌ بیگانه‌اند. مثلاً واژهٔ‌ عربی صیانت معادل «مراقبت» است (مثلاً صيانة البشرة یعنی مراقبت از پوست). طبیعی است همهٔ ایرانی‌ها واژهٔ مراقبت را می‌شناسند و می‌فهمند و لازم نیست واژهٔ عربی جایگزینی برای آن به کار ببریم (حتی حمایت هم که به همین معنا نزدیک است، در فارسی رایج‌تر است). این‌که صیانت به جای مراقبت به کار رود همان‌‌قدر عجیب است که به آب بگوییم واتر.

از این نسل واژه‌ها اصطلاح دیگری هم هست که در گذشته شکل مصدری آن کمتر رواج داشت و اخیراً کاربرد آن بیشتر شده است: تحدید.

از آن‌جا که خوانندهٔ فارسی زبان با واژهٔ تهدید آشناست، زیاد پیش می‌آید که فکر کند تحدید همان تهدید است که به اشتباه با ح نوشته شده است. اما این‌طور نیست. تحدید با محدود کردن از یک خانواده است و به تهدید و ترساندن ربطی ندارد.

پس «تحدید اینترنت» یا «تحدید آزادی‌های فردی» اشتباه دیکته‌ای نیست و معنای آن هم با «تهدید اینترنت» و «تهدید آزادی‌های فردی» فرق دارد.

اگر تفاوت‌های واژه‌ها برایتان جذاب است می‌توانید مجموعه درس‌های ظرافت های کلامی را در متمم بخوانید:

ظرافت های کلامی

#واژه ها