آينده هوش مصنوعی از زبان پیتر تیل
۶ مهر, ۱۴۰۳ | تکنولوژیپیتر ثیل، هم‌بنیان‌گذار شرکتهای پی‌پل و پالانتیر اخیراً در مصاحبه‌ای در مورد آینده هوش مصنوعی پیش‌بینی جالبی انجام داده است (+). او معتقد است که حدود ۱۵ تا ۲۰ سال زمان لازم است تا هوش مصنوعی به شکل Super-dominant همهٔ جهان را به تسخیر خود درآورد.
منظور او از super-dominant، چیزی شبیه غالب شدن اینترنت بر زندگی امروزی ماست. در حدی که برای بسیاری از ما تصور زندگی بدون آن امکان‌پذیر نیست.
او در یک آنالوژی جالب‌توجه، وضعیت هوش مصنوعی در سال‌های ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ را با وضعیت اینترنت در سال ۱۹۹۹ مقایسه می‌کند. این مقایسه از دو منظر حائز اهمیت است:
نخستین وجه این است که در سال ۱۹۹۹ خوش‌بینی بسیار زیادی دربارهٔ اینترنت وجود داشت و سرمایه‌گذاری‌های بی‌حساب و کتاب فراوانی در این حوزه انجام می‌شد. روندی که نهایتاً به ترکیدن حباب دات کام در سال ۲۰۰۰ منتهی شد.
اما وجه دوم این است که اینترنت واقعاً طی دو دههٔ بعد از آن، جهان را دگرگون کرد و به تسخیر خود درآورد. جالب این‌جاست که بعضی از شرکتهای بزرگی که در این دو دهه سر برآوردند، قبل از سال ۲۰۰۰ شکل گرفته بودند (مانند گوگل، مایکروسافت، اپل و آمازون). بنابراین اگر کسی در سال ۱۹۹۹ می‌گفت اینترنت یک تب زودگذر است، شاید در سال ۲۰۰۰ از پیش‌بینی خود احساس غرور می‌کرد. اما دو دهه بعد، باید می‌پذیرفت که پیش‌بینی‌اش نادرست بوده است.
دربارهٔ شرکت پالانتیر درسی در متمم منتشر شده که خواندن آن می‌تواند برایتان مفید باشد. هم‌چنین کتاب از صفر تا یک نوشتهٔ پیتر تیل هم در متمم معرفی و بررسی شده است:
اگر جزئيات ماجرای dot com crash و فرو ریختن شرکتهای اینترنتی در سال ۲۰۰۰ را هم نمی‌دانید، درس زیر را بخوانید:
علاوه بر این، اگر به بحث هوش مصنوعی و استفاده از آن در کسب و کارها علاقه‌مند هستید، احتمالاً درس استراتژی همجوشی هم برایتان جذاب خواهد بود:
استراتژی همجوشی | استفاده از هوش مصنوعی در کسب و کار
آینده کتاب چیست؟ آيا کتابها باقی می‌مانند؟ ماریو بارگاس یوسا پاسخ می‌دهد
۲۴ مرداد, ۱۴۰۳ | کتابها چه می‌گویند, نقل قولدر دهه‌های اخیر، همهٔ کسانی که کتاب را دوست دارند و از کتاب حرف می‌زنند، با یک دغدغهٔ مهم هم دست‌و‌پنجه نرم میکنند: آینده کتاب.
آيا کتاب باقی می‌‌ماند یا مانند بسیاری از اختراعات بشر کنار گذاشته می‌شود؟ آیا فُرم کتاب دستخوش تغییر می‌شود، اما کارکرد خود را حفظ می‌کند؟ آیا تبدیل شدن کتاب کاغذی به دیجیتال، تحولی در مسیر تکامل کتاب است یا باید آن را گامی در مسیر انقراض کتاب در نظر گرفت؟
در این باره اتفاق‌نظر وجود ندارد. پیش‌بینی تحولات تکنولوژی دشوار است و در عین حال، دلبستگی عاطفی به کتاب زمینهٔ خطا در قضاوت و تحلیل را افزایش می‌دهد.
با این حال، خواندن نظرات نویسندگان، متفکران و تحلیل‌گران در این زمینه آموزنده است. ماریو بارگاس یوسا، نویسندهٔ مطرح آمریکای جنوبی درباره آینده کتاب چنین می‌گوید:
در عصر ما پیامبران حزن‌آوری هم هستند که می‌گویند کتاب ناپدید خواهد شد.
آقای بیل گیتس کمی پیش در آکادمی سلطنتی زبان اسپانیایی در مادرید، در سخنانی هراس‌آور گفت: از این پس کتابها ناپدید می‌شوند و کامپیوتر با آمادگی کامل تمام عملکردهای کتاب را انجام می‌دهند و جایگزین آن‌ها خواهند شد. او هم‌چنین گفت که این اتفاق برای جهان بسیار خوب خواهد بود، زیرا زمانی که مصرف کاغذ از بین برود سطح جنگل‌ها چند برابر می‌شود و کلروفیل بیشتری در محیط زیست به‌وجود می‌آید.
خوب، امیدوارم که الهامات آقای بیل گیتس به وقوع نپیوندند. من شخصاً با کامپیوتر کار می‌کنم و به‌هیچ‌وجه مخالف تحول فوق‌العاده‌ای که علوم و فنون برای بشریت به ارمغان آورده‌اند نیستم، ولی فکر می‌کنم که ماندگاری کتاب در جهان آتی در کنار کامپیوترها و تمام شگفتی‌های دیداری و شنیداری بستگی به ما دارد، فکر می‌کنم عملکردهای خاصی وجود دارند که فقط در حیطه‌ی قدرت کتابها هستند.
عملکردهایی که در علوم ارتباطات و اطلاعات وجود ندارند تا کامپیوترها بتوانند واقعاً جانشین کتابها شوند. با کتاب رابطه‌ای صمیمانه و خصوصی برقرار می‌شود؛ لازم است که کلمات را، از طریق جنبش تخیلی که جنبشی خلّاق است، تبدیل به تصویر کنیم؛ با آدم‌هایی مربوط شویم که حرکت و گفتگو میکنند، که می‌اندیشند و تعمق میکنند و به‌نوعی ما را به دنیای خود می‌برند. دنیاهایی که عملاً از حقیقت مطلق گریزانند، دنیاهایی که کنجکاوی و نارضایتی را به‌طور منسجم و کامل در ما خلق میکنند، روح انتقادی را پرورش می‌دهند و ما را نسبت به محیط اطرافمان بسیار شکاک و پرمسئولیت بار می‌آورند.
این جملات را از بخش «در ستایش کتابخانه» از کتاب در ستایش ادبیات نقل کردیم. در ستایش ادبیات را آقای منوچهر یزدانی ترجمه کرده و انتشارات حکمت کلمه به بازار عرضه کرده است.
معرفی این کتاب در پاراگراف فارسی متمم آمده و می‌توانید آن را صفحهٔ زیر بخوانید:
تقلب تویوتا | تقصیر تویوتاست یا استانداردهای دولتی سخت‌گیرانه‌اند؟
۱۵ مرداد, ۱۴۰۳ | صنایع جهان, صنعت خودرونیمهٔ اول سال ۲۰۲۴ برای شرکت تویوتا ساده نبود. پرونده تحقیق و تفحص دولتی که حدود دو سال در جریان بود، به نقطهٔ پایان رسید و مشخص شد تویوتا در اجرا و صدور گواهینامه های استاندارد در هفت مدل از خودروهایش – شامل کرولا، کراون، یاریس و لکسوس آر ایکس – تقلب می‌کرده است. البته این مشکل صرفاً مربوط به مدل‌هایی است که در ژاپن عرضه می‌شدند (+/+).
آن‌طور که در خبرها منعکس شد، خطای تویوتا این بوده که گاهی از داده‌های قدیمی‌تر در تست برخورد استفاده می‌کرده و گاهی هم داده‌های کافی گردآوری نمی‌کرده است. شبیه همین مسئله در تست باز شدن ایربگ و آسیب‌های صندلی عقب در تصادفات نیز وجود داشته است.
ظاهراً این مسئله مجموعاً شامل ۱/۷ میلیون خودرو از محصولات تویوتا می‌شده است. این عدد نزدیک به یک‌ششم تولید یک سال این خودروساز است (فروش سالانه حدود ۱۰ میلیون خودرو).
در همین راستا رئيس هیئت مدیره تویوتا – مانند بقیهٔ ژاپنی‌ها که به سادگی حاضر به عذرخواهی‌اند – در مصاحبه‌ای مطبوعاتی گفت (+): «ما یک شرکت بی‌عیب نیستیم. اما اگر جایی اشتباهی ببینیم، حتماً یک قدم به عقب برمی‌گردیم و می‌کوشیم آن را اصلاح کنیم.»
عکس: رئيس هیئت مدیره تویوتا (نوهٔ بنیان‌گذار شرکت تویوتا). عکس از FRANCK ROBICHON
آیا همهٔ مشکل به تویوتا مربوط و محدود است؟
در خبر تقلب در تست‌ها – که رسانه‌ها از آن با عنوان رسوایی تویوتا نام می‌برند – نام تویوتا پررنگ بود. اما سوزوکی، یاماها و مزدا هم در همین مدت به مشکلات مشابهی گرفتار بودند (+).
جالب این‌جاست که رئيس هیئت مدیره تویوتا هم در سخنرانی خود اشاره کرد که (+): «خودروها مشکل عملکردی ندارند و مشتریان می‌توانند با خیال راحت از خودروها استفاده کنند. البته قوانینی هم هست که ما باید رعایت کنیم.»
پیام تلویحی این جمله این است که تویوتا معتقد است دولت ژاپن در زمینهٔ استانداردهای خودرویی بیش از حد سختگیرانه است. این نکته‌ای است که در برخی تحلیل‌ها هم می‌خوانیم (+).
نشانه‌های دیگری هم وجود دارند که این حدس را تقویت میکنند. از جمله این‌که:
- خودروسازهای متعددی این مشکل را داشته‌اند
- همهٔ خودروسازها ژاپنی بوده‌اند
- صرفاً خودروهایی که به بازار ژاپن عرضه شده مشکل داشته‌اند و همان خودروها بی‌دردسر به بازارهای جهانی عرضه شده‌اند.
به هر حال، چنین اتفاقاتی همیشه فرصت خوبی است که «همگام بودن دولت و صنعت» بیشتر جدی گرفته شود. گاهی ناآشنایی دولت‌ها با صنایع باعث می‌شود جنبه‌های منفی و مخرب صنعت‌ها را نشناسند و مهار نکنند و گاهی هم این ناآشنایی باعث می‌شود در جاهایی که نباید، قواعد غیرضروری و استانداردهای سختگیرانه اعمال کنند.
علاوه بر همهٔ نکاتی که گفته شد، نباید فراموش کنیم که سوابق قبلی هم در فضاوت عمومی درباره این نوع اتفاق‌ها موثر است. ما در یکی از داستانهای کسب و کار متمم به تقلب تویوتا و پنهان کردن عیب تعدادی از خودروهای لکسوس – که می‌توان آن را نوعی قتل دانست – هم اشاره کردیم. طبیعی است این نوع سوابق ذهنی، اعتماد مردم و دولت‌ها به یک شرکت را دشوارتر می‌کند. آن داستان را می‌توانید در صفحهٔ زیر بخوانید:
چگونه شرکت تویوتا گرفتار بحران شد؟
رگولاتوری برای هوش مصنوعی | اولین گام جدی را اروپا برداشت
۱۳ مرداد, ۱۴۰۳ | اقتصاد, تکنولوژی, سواد دیجیتال, صنایع جهانبالاخره پس از چهار سال بحث و بررسی اتحادیه اروپا قانون مربوط به رگولاتوری هوش مصنوعی را اجرا کرد (+/+). بدین‌ترتیب اروپا اولین منطقهٔ جغرافیایی/سیاسی خواهد بود که نظارت و کنترل دولتی بر هوش مصنوعی را اعمال می‌کند.
با این خبر، پیشتازی اروپا مصداق تازه‌ای شد برای شوخی رایج میان آمریکایی‌ها که می‌گویند: آمریکا مشغول نوآوری، چین سرگرم تقلید و اتحادیه درگیر رگولاتوری است:
US innovates, China imitates, and EU regulates.
اتحادیه اروپا فشار رگولاتوری را بسته به ارزیابی‌اش از ریسک هوش مصنوعی در چند درجه اعمال می‌کند. در ارزیابی ریسک هم به مواردی مثل صنعت، موضوع فعالیت و روش گردآوری داده‌ها توجه می‌شود (+):
کمترین سخت‌گیری‌ها فعلاً در هوش مصنوعی مولد (Generative AI) است و بیشترین سخت‌گیری در سیستم‌هایی که بر اساس داده‌های کاربران، به آن‌ها خدماتی داده یا آن‌ها را از دسترسی به برخی خدمات محروم می‌کند (مثلاً اعطای وام، ارزیابی اعتبار اقتصادی و …).
رگولاتوری همیشه موافقان و مخالفان خود را داشته، اما قطعاً در این مورد، به علت پیچیدگی‌های ذاتی و حساسیت موضوع، مخالفت‌ها و موافقت‌ها بسیار جدی‌ترند.
مخالفان، این شکل از رگولاتوری را مانع نوآوری و به نفع وکلا می‌دانند و معتقدند که این قانون به یک ابزار برای وکلا تبدیل خواهد شد تا هر روز در این‌جا و آن‌جا پرونده‌های تازه‌ای باز کنند (+). موافقان هم، این اقدام را دیرهنگام می‌دانند و معتقدند سیستم حقوقی – که اغلب نسبت به تحولات اجتماعی، فرهنگی و تکنولوژیک عقب است – این بار بیش از حد عقب مانده است. موافقان رگولاتوری، تقریباً همیشه دفاع‌شان این است که قانون بد بهتر از بی‌قانونی است و اگر از ترس قانون بد، قانون‌گذاری نشود، زمینه‌ای برای اصلاح و بهبود قانون هم نخواهد بود.
در این بین، شرکتهای تکنولوژی با جریمه‌های سنگینی که اتحادیهٔ اروپا تعیین کرده (تا ۷٪ کل درآمد جهانی) احتمالاً ترجیح خواهند داد حضور محتاطانه‌تری در اروپا داشته باشند. به‌ویژه این که قوانین در مورد هوش مصنوعی چندان شفاف نبوده و تفسیر‌پذیرند. یعنی کاملاً ممکن است شرکتی امروز به این باور برسد که قوانین رگولاتور را رعایت کرده، اما بعداً چنین تفسیر شود که از این قوانین تخطی کرده است.
در همین راستا منتقدان معتقدند که رگولاتوری اروپاییان این قاره را به خط کندرو در اتوبان پرسرعت هوش مصنوعی خواهد کشاند.
اگر به بحث هوش مصنوعی و استفاده از آن در کسب و کارها علاقه‌مند هستید، احتمالاً درس استراتژی همجوشی هم برایتان جذاب خواهد بود:
استراتژی همجوشی | استفاده از هوش مصنوعی در کسب و کار
#تکنولوژی #صنایع جهان #اقتصاد #سواد دیجیتال #هوش مصنوعی
تعداد ماهواره های استارلینک و موقعیت آن‌ها در آسمان ایران
۱۶ اردیبهشت, ۱۴۰۳ | تکنولوژی, نجومتا همین چند سال پیش، تعداد ماهواره‌ها در مدار زمین به سرعت امروز تغییر نمی‌کرد. در حدی که می‌توانستید به آمار کتابها هم – که طبعاً به‌روز نیستند – اعتماد کنید. اما اکنون دیگر چنین نیست.
اگر کسی از شما بپرسد که «اکنون چند ماهواره در مدار زمین در گردش است؟» آمار ماه قبل هم می‌تواند با واقعیت اختلاف چشم‌گیر داشته باشد.
بخشی از این افزایش سریع ماهواره‌ها به خاطر استارلینک، پروژهٔ بلندپروازانهٔ ایلان ماسک است. استارلینک مجموعهٔ بزرگی از ماهواره‌هاست که قرار است مثل یک صورت فلکی بزرگ دور تا دور زمین را پوشش دهند. عملیات این پروژه بر عهدهٔ شرکتی به همین نام (استارلینک) با مسئولیت محدود (و ظاهراً اختیارات نامحدود) است که زیرمجموعهٔ SpaceX محسوب می‌شود.
هم‌اکنون حدود ۶۰۰۰ ماهوارهٔ استارلینک دور زمین در حال گردش هستند (+/+). تعدادی که در آیندهٔ نه‌چندان دور قرار است به ۴۲۰۰۰ عدد برسد.
عمر مفید هر ماهواره استارلینک حدود ۵ سال است و شرکت استارلینک – در صورت حفظ تکنولوژی فعلی – پس از استقرار کل ماهواره‌ها باید به صورت منظم مشغول جایگزینی ماهواره‌های قدیمی باشد.
اگر دوست دارید موقعیت ماهواره‌های استارلینک و به طور خاص تعداد و موقعیت ماهواره های استارلینک در آسمان ایران را ببینید، می‌توانید از سایت satellitemap.space استفاده کنید. دقت کنید که معمولاً وقتی ماهواره‌های استارلینک در مدار قرار می‌گیرند، مشاهده و تشخیص آن‌ها با چشم غیرمسلح ساده نیست. چون شبیه ستارگان به نظر می‌رسند. بهترین شانس برای دیدن ماهواره‌ها زمانی است که به تازگی پرتاب شده‌اند و هنوز به مدار اصلی خود (حدود ۵۵۰ کیلومتر بالای سطح زمین) نرسیده‌اند.
اگر به نجوم و داستانهای حاشیه‌ای آن علاقه‌مند هستید، می‌توانید چند مطلب از این دست را که در قالب زنگ تفریح در متمم منتشر شده‌اند بخوانید:
مطالبی دربارهٔ آسمان، نجوم و فضا
درباره تاریخچه بیکاری | بیکارها از چه زمان وارد لغتنامه شدند؟
۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ | اقتصاد, کلماتبا وجودی که واژهٔ «بیکار» حداقل در زبان فارسی، قدمتی طولانی دارد و نمونه‌های آن در متون کهن ما نیز موجود است، اما «بیکاری» مفهومی نسبتاً جدید و مربوط به دوران مدرن است.
در زمانی که مشاغل خانوادگی بودند و نسل در نسل به ارث می‌رسیدند، بیکار بودن به مفهوم امروزی آن معنا نداشت. اما بعد از انقلاب صنعتی و از وقتی کارگاه‌ها و کارخانه‌ها شکل گرفتند، استخدام کردن و استخدام شدن در مقیاس گسترده معنا پیدا کرد.
به‌ویژه در قرن نوزدهم با مدرن شدن کارخانجات و تجهیزات آن‌ها به تدریج جمعیت کارگرانی که پیش از این شغل داشتند و اکنون بیکار شده بودند، فزونی یافت (+)؛ کسانی که قبلاً employed (استخدام‌شده) بودند و حالا unemployed (استخدام‌نشده) باقی مانده بودند.
با وجودی که گاهی در حوالی سال‌های ۱۸۳۰ در نوشته‌های انگلیسی کلمهٔ unemployed به کار می‌رفت، این اصطلاح آن‌قدر ناآشنا و کم‌رواج بود که راهی به واژه‌نامه‌ها پیدا نکرد. رکود اقتصادی جدی سال‌های ۱۸۸۰ در انگلیس باعث شد که اصطلاح unemployed در سال ۱۸۸۲ برای نخستین بار به Oxford English Dictionary افزوده شود (+).
و پس از این‌که رکود ادامه پیدا کرد و بیکارها بیشتر شدند، در سال ۱۸۸۸ کلمهٔ unemployment یا بیکاری هم به دیکشنری آکسفورد راه پیدا کرد. امروزه تقریباً در همهٔ زبان‌های دنیا اصطلاحی معادل بیکاری وجود دارد.
می‌دانیم که تفاوت بیکار با بیکاری در این است که بیکار، توصیف وضعیت یک فرد است. اما بیکاری، پدیده‌ای اجتماعی است.
اگر به تاریخچه کلمات و داستان شکل‌گیری و رواج اصطلاحات علاقه‌مندید، می‌توانید درس‌های زیر را در متمم بخوانید:
درباره نقد ترجمه | در نقد ترجمه نباید به بررسی غلط‌ها اکتفا کرد
۴ بهمن, ۱۴۰۲ | کتابها چه می‌گویند, نقل قولحسین معصومی همدانی در کتاب اخلاق نوشتن، مقاله‌ای دارد با عنوان «در دشواری و ضرورت تألیف».
او در بخشی از این مقاله – که در واقع مقدمهٔ بحث جرأت تألیف است – به نکته‌ای ساده اما مهم دربارهٔ نقد ترجمه اشاره می‌کند، نکته‌ای که در بررسی و ارزیابی کتابهای غیرداستانی که این روزها ترجمهٔ آن‌ها در کشورمان بسیار رایج است به‌کار می‌آید:
«در زمینهٔ آثار ادبی و اجتماعی در کشور ما یک سنت دیرینهٔ نقدنویسی وجود دارد، که گرچه هیچ‌گاه از غرض‌ورزی‌های شخصی خالی نبوده، اما به هر حال از لحاظ پالایش محیط فرهنگی تأثیر مثبت داشته است. اکنون باید سعی کرد که چنین جریانی در حوزه‌های علمی و فنی هم به وجود بیاید.
نقد یک ترجمهٔ علمی و فنی می‌تواند از ذکر اغلاط املایی و انشایی و علمی آن آغاز شود، اما نباید در این مرحله متوقف شود، بلکه باید سرانجام به بررسی مسائل مهم‌تری هم بپردازد: آیا کتاب در میان آثار نظیر خود، شایسته‌ترین اثر برای ترجمه بوده است؟ آیا فلسفهٔ تألیف آن با مقتضیات فرهنگی و اجتماعی ما سازگار است؟ آیا این کتاب نیازهای آموزشی ما را برمی‌آورد؟»
کتاب اخلاق نوشتن در متمم با جزئیات بیشتر در مجموعه درس‌های چالش نگارش متمم معرفی شده است:
تاریخ چیست و به چه کار می‌آید؟
۲۰ دی, ۱۴۰۲ | تاریخ, نقل قولچارلز کرو در فصل چهارم کتاب Historian and the Climate of Opinion جمله‌ای از کارل ال. بِکِر را نقل کرده و در ادامه شرح می‌دهد که از نظر بکر کارکرد تاریخ چیست:
«در واقع ارزش تاریخ، نه علمی بلکه اخلاقی است:
با آزاد کردن ذهن ما، با عمیق‌تر کردن همدردی‌های ما، با تحکیم ارادهٔ ما.
تاریخ ما را در کنترل کردن توانمند می‌سازد: نه کنترل جامعه، که کنترل خودمان؛ امری که بسیار مهم‌تر است.
تاریخ ما را برای زندگی انسانی‌تر و نیز رویارویی با آینده – و نه پیش‌گویی آینده – آماده می‌کند.»
بکر بر این باور بود که اطلاع از تاریخ باعث می‌شود که ببینیم چه بسیار فرض‌ها، ارزش‌ها و باورها که تغییرناپذیر به نظر می‌رسیده‌اند و به‌کلی تغییر کرده‌اند و البته چه‌بسا پیش از تغییر، خسارت‌ها و هزینه‌هایی فراوان به انسان و جوامع انسانی تحمیل کرده‌اند.
این آگاهی باعث می‌شود ذهن‌مان از اسارت بسیاری از بندهایی که بر آن نشسته رها شود و بتوانیم با تسلط بیشتر بر خود، باورها، اراده و رفتارمان، نقشی سازنده‌تر در جامعه ایفا کنیم.
درس‌ها و مطالب زیر در متمم مایهٔ تاریخی دارند و ممکن است برایتان جذاب و آموزنده باشند:
جنگ رسانه ای؛ وقتی هنوز شبکه های اجتماعی نبودند
تصاویر زمین بعد از جنگ جهانی اول
کتابهایی درباره زندگی در کشورهای کمونیستی
فروشی نیست! تبلیغ خلاقانه گاردین در تقلا برای رایگان ماندن
۱۶ دی, ۱۴۰۲ | اقتصاد, تبلیغاتنشریهٔ گاردین، یکی از معروف‌ترین نشریات چپ جهان، سال‌هاست برای بقا تقلا می‌کند.
این نشریه سال‌ها در برابر راه‌اندازی دیوار پرداخت (PayWall) مقاومت کرده و می‌گوید که معتقد است محدود کردن دسترسی به محتوا با پرداخت پول، مانع پیشرفت جامعه می‌شود.
اما این تصمیم، لایهٔ پیچیده‌تری هم دارد: اگر نهایتاً هزینه‌های یک نشریه تأمین نشده و آن نشریه بسته شود، آیا وضع عمومی جامعه بهتر خواهد شد؟
گاردین در اولین قدم مجبور شد تبلیغات کلیکی را در سایت خود گسترش دهد. این نشریه با شرکت تبلیغات کلیکی Criteo قراردادی منعقد کرد تا بنرهای پیشنهادی این شرکت را در صفحات خود قرار داده و به ازاء هر کلیک پول بگیرد. اکنون وضعیت گاردین کمی طنز‌آمیز شده است. گاه مقاله‌ای می‌خوانید که در آن به میلیاردرها و سرمایه‌دارها حمله کرده. و در زیر همان صفحه، محصولاتی از برندها و کارخانجات همان میلیاردرها را تبلیغ می‌کند تا با گرفتن کلیک و چند پنی بتواند نشریه را حفظ کند تا باز به همان سرمایه‌دارها حمله کند و این حلقه ادامه داشته باشد.
گاردین هنوز هم بنر «میلیاردرها مالک ما نیستند» را گاه‌و‌بیگاه زیر صفحه‌ها نمایش می‌دهد و درخواست کمک می‌کند. این نشریه چند سالی است به خوانندگان خود پیشنهاد می‌کند با حمایت موردی یا منظم، اجازه ندهند این نشریه مانند اغلب روزنامه‌های جهان به سراغ دیوار پرداخت برود. آخرین پیشنهاد گاردین به کاربران این بوده که اگر می‌توانند هر ماه ده پوند به گاردین هدیه دهند.
اما پرداخت‌های داوطلبانه معمولاً نمی‌توانند سازمان‌های پرهزینهٔ رسانه‌ای را در بلندمدت حفظ کنند.
فعلاً آخرین تقلای گاردین، یک بنر تبلیغاتی مینیمال است که برای منظور این نشریه کاملاً ساده و خلاقانه محسوب می‌شود. روی بنر نوشته شده: «فروشی نیست.» (= نظر و رأی و تحلیل‌مان را به صاحبان سرمایه نمی‌فروشیم).
و در کنار آن دکمه‌ای قرار دارد که خواننده را به صفحهٔ پرداخت داوطلبانه هدایت می‌کند.
قطعاً زیباتر بود گاردین با این ادعا، بنرهای تبلیغاتی مصرف‌گرایانه (به تعبیر چپ‌ها) مانند انواع عینک‌های آفتابی رنگی و لباس‌های فست‌فشن و محصولات غیرضروری را نمایش نمی‌داد.
اما اگر منصف باشیم، می‌پذیریم فروختن فضای تبلیغاتی لزوماً به معنای فروختن رأی و نظر صاحبان یک رسانه نیست.
رسانه | تبلیغات | تبلیغات کلیکی | کسب درآمد از تولید محتوا
چند جمله از کتاب جهان مکتوب | آیا آیندگان کتابهای ما را خواهند خواند؟
۱۵ دی, ۱۴۰۲ | تاریخ, کتابها چه می‌گویند, نقل قول, نوشتندر معرفی موزه تاریخ کامپیوتر در متمم گفتیم که ما احتمالاً نخستین نسلی هستیم که وسایل مورد استفادهٔ خودمان را در موزه‌ها می‌بینیم. علت این اتفاق، سرعت تحول تکنولوژی است که وسایل روزمره را در مدتی کوتاه کهنه و حتی غیرقابل‌استفاده می‌کند.
مارتین پوکنر در بخش‌های پایانی کتاب جهان مکتوب که در پاراگراف فارسی متمم معرفی شده است، این چالش را در چند جمله چنین شرح داده است:
«ماندگاری رسانه‌های الکترونیکی در گذر زمان، به خاطر کهنه‌شدن سریع برنامه‌ها و قالب‌های کامپیوتری، از همین حالا به مشکلی اساسی مبدل شده است. اگر بخت‌و‌اقبال یارمان باشد، مورخان آینده خواهند توانست مجموعه داده‌های از دور خارج‌شده را رمزگشایی کنند یا کامپیوترهای قدیمی را به‌منظور دسترسی به فایل‌هایی که جور دیگری قابل‌خواندن نیستند بازسازی کنند (تا حد زیادی شبیه رمزگشایی از خط میخی که در قرن نوزدهم صورت گرفت).
کتابداران هشدار می‌دهند که بهترین راه برای حفظ آثار از تغییر و تحولات جنگ‌های آینده بر سر قالب نوشتار، چاپ کردن آن‌ها روی کاغذ است. شاید بهتر باشد که همچون امپراتوران چینی آثار معتبرمان را بر سنگ‌ها حجاری کنیم.»
کتاب جهان مکتوب | پاراگراف فارسی
علاوه بر موزه تاریخ کامپیوتر، یکی از درس‌های متمم در مجموعهٔ تجربه ذهنی به موضوع مشابهی پرداخته است: اگر یک باستان‌شناس قرن‌ها و یا هزاران سال بعد خانهٔ شما را از زیر آوار کشف کند، چه چیزهایی در آن خواهد یافت:
#نقل قول #معرفی کتاب #تاریخ #نوشتن