ملت‌ها هیچ دوستی ندارند
۲ اردیبهشت, ۱۴۰۱ | نقل قول«ملت‌ها هیچ دوستی ندارند. هر آن‌چه هست، منافع است.»
این جملهٔ شارل دو گل را که تیم فیلیپس در کتاب در باب شهریار نقل کرده، به شکل‌های دیگری هم نقل کرده‌اند:
«دوستی مربوط به انسان‌هاست. برای کشورها فقط منفعت معنا دارد (+).»
«فرانسه هیچ دوستی ندارد. فرانسه، فقط به منافع خود فکر می‌کند (+).»
با وجود تفاوت در کلمات، هر سه جمله پیام واحدی دارند: در ارتباط میان کشورها، نمی‌توان و نباید روی دوستی حساب کرد. هر نوع تعامل و همکاری صرفاً باید بر پایهٔ منافع ملی انجام شود.
شبیه همین قاعده را به مذاکره‌کنندگان هم می‌آموزند. نه فقط در سطح ملی، بلکه در سطح سازمانی و حتی فردی نیز نباید دوستی را مبنای مذاکره قرار داد. مبنای مذاکره، صرفاً منافع است. بنابراین در ساده‌ترین مذاکره‌ها و توافق‌ها با دوستان‌مان هم باید مطمئن شویم حاصل توافق، منافع ما (و طرف مقابل) را تأمین می‌کند. دوستی، می‌تواند فرایند مذاکره را تسهیل کند. اما این منافع هستند که وفاداری به نتیجهٔ مذاکره را تضمین میکنند.
ما در متمم درسی را به ویژگی‌های یک مذاکره‌کنندهٔ حرفه‌ای اختصاص داده‌ایم:
مشکلات ابدی در رابطهٔ عاطفی
۲۸ فروردین, ۱۴۰۱ | روانشناسی, نقل قول«بسیاری از مشکلات در روابط عاطفی، مشکلاتی ابدی هستند.
چون بسیاری از تفاوت‌ها همیشگی‌اند و از بین نمی‌روند.
حفظ و دوام رابطهٔ عاطفی، حاصل از بین بردن این تفاوت‌ها نیست،
بلکه نتیجهٔ درک و پذیرش آن‌هاست.»
نقل به مضمون از گاتمن
گاتمن فهرستی از مشکلات ابدی در رابطه‌ها تهیه کرده که می‌توانید آن‌ها را در درس مدیریت تعارض در رابطهٔ عاطفی بخوانید:
مدیریت تعارض در رابطه عاطفی | آيا شما هم دعوا می‌کنید؟
#نقل قول #روانشناسی #رابطه عاطفی
قانونی کلیدی در رابطه‌های عاطفی
۲۶ فروردین, ۱۴۰۱ | روانشناسی, نقل قول«همهٔ روابط عاطفی در یک قانون کلیدی مشترک‌اند:
هرگز نباید اجازه دهید کسی که دوستش دارید،
احساس تنهایی کند.
خصوصاً وقتی خودتان کنارش هستید.»
در مجموعه درس‌های حمایت اجتماعی و رابطه عاطفی متمم، بارها به حرف‌ها، مطالعات و پیشنهادهای جان گاتمن اشاره شده است. به عنوان یک نمونه، می‌توانید فهرست نشانه‌هایی را ببینید که نشان می‌دهند رابطهٔ عاطفی شما در مسیر آسیب و خرابی است:
نشانه‌های پیش‌‌گویی‌کنندهٔ شکست رابطهٔ عاطفی
#نقل قول #روانشناسی #رابطه عاطفی
جمله‌ای از آلبر کامو در طاعون | مهم‌ترین اولویت چیست؟
۲۱ فروردین, ۱۴۰۱ | نقل قول«بگذار دیگران به سراغ کارهای بزرگ تاریخ‌ساز بروند.
[من چنین ادعایی و چنان هدف بلندپروازانه‌ای ندارم.]
… همهٔ حرف من این است که
روی زمین، هم بلا وجود دارد و هم قربانیان آن بلا.
و بر ماست که تا حد امکان،
مراقب باشیم به بخشی از جریان بلا تبدیل نشویم.»
آلبر کامو | طاعون
در پاراگراف فارسی متمم چند جمله از کتاب طاعون آلبر کامو را آورده‌ایم. اگر دوست داشته باشید می‌توانید آن‌ها را مرور کنید:
زندگی یعنی یادگیری بدون تمرین قبلی
۱۹ فروردین, ۱۴۰۱ | نقل قولزندگی شبیه این است که
به تنهایی و در حضور جمع
ویولن بنوازی
و قرار باشد هم‌زمان با نواختن
[و در شرایطی که همه شاهد تمرین کردن تو هستند]
استفاده از این ساز را یاد بگیری.»
ساموئل باتلر
یک بار در قالب #دعوت به گفتگو از دوستان متممی پرسیدیم که آیا به مرگ فکر میکنند؟ شیوهٔ طرح این سوال و نیز پاسخ‌هایی که متممی‌ها داده‌اند، جالب است. پیشنهاد می‌کنیم آن مطلب را مرور کنید:
مراقبت مادرانه | انسان، شگفت‌انگیزترین نمونهٔ آن نیست
۱۷ فروردین, ۱۴۰۱ | طبیعت و جاندارانمراقبت مادرانه (Maternal Care) یکی از ویژگی‌هایی است که در بیشتر گونه‌های موجودات روی کرهٔ زمین دیده می‌شود. اما سطح، اندازه و شکل آن از یک گونه به گونهٔ دیگر متفاوت است.
یکی از نمونه‌های شگفت‌انگیز مراقبت مادرانه را می‌توان در برخی از انواع بندپایان – از جمله عنکبوت‌ها – دید.
عنکبوت بندباف سیاه (Black-lace Weaver) پس از تولد فرزندانش، تا سه یا چهار روز برای آن‌ها یک نوع خوراک به شکل تخم‌های بسیار کوچک تولید می‌کند که از نظر ارزش غذایی بسیار قوی است.
سه یا چهار روز برای این‌که ده‌ها فرزند او آماده‌ی تمرین اولین شکار شوند کافی است. اما هنوز بدن آن‌ها آن‌قدر قوی نیست که بتوانند از عهدهٔ شکاری که در تار عنکبوت دست‌و‌پا می‌زند، بربیایند.
مادر در روز چهارم، تار می‌تند. روی تار بالا و پایین می‌پرد تا فرزندانش با تکیه بر غریزه به سمت تار جذب شوند. وقتی همهٔ آن‌ها روی تار آمدند، خودش را روی آن‌ها می‌‌اندازد و اجازه می‌دهد که فرزندانش او را بخورند. فرزندان، نخستین شکار را با مادر تمرین میکنند و پس از این‌که مادر را به شکل کامل تغذیه کردند و تمام شد، زندگی خود را با شکارهای بعدی ادامه می‌دهند.
مادر، به این شکل، وظیفهٔ مادری را انجام می‌دهد و زندگی‌اش به پایان می‌رسد (+).
تا کنون دو بار در زنگ تفریح متمم به سراغ عنکبوت‌ها رفته‌ایم. این موجودات عجیب، شاید به خاطر ابعاد کوچک‌شان کمتر مورد توجه انسان قرار گرفته‌اند و شگفتی‌های آن‌ها آن‌چنان که باید و شاید دیده نشده است:
عنکبوت‌ها را هم می‌توان دوست داشت
۷۰۰۰ قدم | اهمیت پیاده روی را برای سلامت و طول عمر جدی بگیرید
۱۶ فروردین, ۱۴۰۱ | سبک زندگی, سلامتهمه می‌دانیم که پیاده‌روی یکی از فعالیت‌های ساده‌ای است که می‌تواند نقش مهمی در سلامت ما ایفا کند. اما وقتی می‌گوییم پیاده‌روی، منظورمان حدوداً چند قدم در روز است؟
احتمالاً عددی که معمولاً شنیده‌اید، ۱۰۰۰۰ قدم در روز است.
اما اخیراً مقاله‌ای در نشریهٔ Lancet منتشر شده که نشان می‌دهد ۹۰۰۰ قدم در روز برای افراد زیر ۶۰ سال و ۷۰۰۰ قدم در روز برای افراد بالای ۶۰ سال، برای این‌که ریسک مرگ – ناشی از انواع عوامل مرگ‌آور – به شکل چشمگیری کاهش پیدا کند کافی است (+).
این مقاله از روش متاآنالیز یا فراتحلیل استفاده کرده و ۱۵ تحقیق مختلف را بررسی و جمع‌بندی کرده است.
امیدواریم این کاهش کوچک (از ۱۰۰۰۰ قدم به ۹۰۰۰ و ۷۰۰۰) انگیزهٔ شما را برای گنجاندن پیاده‌روی در برنامه ریزی روزانه افزایش دهد.
در پاراگراف فارسی متمم مطلبی از ارلینگ کاگه دربارهٔ پیاده‌روی آورده‌ایم. هم‌چنین در مجموعهٔ عادتهای زندگی، چندصد نفر از دوستان متممی، عادت‌ها و تجربه‌های خود را از پیاده‌روی مطرح کرده‌اند. فرصت خوبی است که این دو مطلب را هم مرور کنید:
در ستایش پیاده‌روی (ارلینگ کاگه)
عادتهای ما در زمینهٔ پیاده‌روی
بیست نفر اول سرنوشت شما را رقم می‌زنند
۱۴ فروردین, ۱۴۰۱ | مدیریت کسب و کار, نقل قولاز وینود خوسلا، هم‌بنیان‌گذار Sun Microsystems و نیز تعداد دیگری از چهره‌های فناوری دنیا نقل شده است که: «بیست نفر اولی که در مجموعهٔ خود استخدام می‌کنید، موفقیت یا شکست شما را رقم می‌زنند.»
(Linkedin Advice Column, 25 Feb 2014)
دیگران هم این حرف را با همین عدد یا اعدادی دیگر، مثلاً پنج نفر، بیان کرده‌اند (+/+).
مستقل از این‌که مناسب‌ترین عدد برای این جمله چند است، اصل پیام بسیار مهم است و باید آن را به خاطر بسپاریم: نخستین کسانی که با ما همراه می‌شوند، صرفاً مسئولیت انجام چند فعالیت مشخص را بر عهده ندارند. آن‌ها قرار است سرنوشت ما را بسازند.
#استخدام #نقل قول #مدیریت کسب و کار
صنعت افزایش طول عمر
۱۱ فروردین, ۱۴۰۱ | تکنولوژی, سبک زندگی, سلامتبررسی رفتارهای سرمایه‌گذاران بزرگ و پیشرو در دنیا نشان می‌دهد که بسیاری از سرمایه‌گذاران، صنعت افزایش طول عمر (Longevity) را یکی از فرصت‌های بزرگ آینده می‌دانند.
در حدی که می‌توان گفت: همان‌طور که سرمایه‌گذاران و پیشتازان تکنولوژی در دههٔ نود، ثروتمندان دو دههٔ اخیر را ساختند، کسانی هم که امروز در صنعت افزایش طول عمر سرمایه‌گذاری کرده‌اند، ثروتمندان دهه‌های پیش رو خواهند بود (+).
ما معمولاً صنعت افزایش طول عمر را با دو حوزهٔ «شناخت فرایند سالخوردگی» و «روش‌های حذف یا کمرنگ کردن بیماری‌ها» تصور می‌کنیم. اما این صنعت که گاهی آن را AgeTech می‌نامند (بر وزن FinTech و EdTech و …) زیرشاخه‌های فراوانی دارد.
تغییرات دموگرافیک ناشی از افزایش طول عمر را می‌توان از زوایای مختلفی بررسی کرد.
کسانی که به سن بالا رسیده و هم‌چنان سلامت خود را حفظ کرده‌اند، نیازهای کاملاً متفاوتی دارند. آن‌ها با الگوهای متفاوتی سرمایه‌گذاری میکنند، پس صندوق‌های سرمایه‌گذاری خاص خود را می‌خواهند. سلیقهٔ سرگرمی‌شان احتمالاً با آن‌چه ما می‌شناسیم تفاوت خواهد داشت. پس یک پرسونای کاملاً جدید و ناشناخته را تشکیل می‌دهند.
آن‌ها به آموزش هم علاقه خواهند داشت. اما احتمالاً انگیزه‌هایشان از یادگیری متفاوت خواهد بود و انتظارات متفاوتی دارند.
شاید این دغدغه‌ها کمی دور از دسترس به نظر برسند. اما بررسی الگوی سرمایه‌گذاری در سیلیکون ولی و بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته نشان می‌دهد که جریان‌های جدی سرمایه از هم‌اکنون به سمت این حوزه رفته‌اند.
حتی اگر افزایش طول عمر برای بسیاری از مردم جهان هنوز دور از دسترس باشد، می‌توان انتظار داشت برخی از نقاط جهان به مراکز دیر-زیستی (یا شاید: پیر-زیستی) یا Longevity Hub تبدیل شوند و در سال‌های پیش رو افراد ثروتمند، مهم‌ترین هدف رندگی خود را مهاجرت به این نقاط جهان قرار دهند.
آمریکا، انگلیس، چین، کره و هلند از جمله کشورهایی هستند که این صنعت را جدی‌تر از سایر نقاط جهان دنبال میکنند و روی آن سرمایه‌گذاری‌های بزرگی انجام داده‌اند (+).
در پاراگراف فارسی متمم مطلبی از کیت جفری نقل کرده‌ایم که در آن بدبینی خود را به صنعت افزایش طول عمر ابراز کرده است. آن مطلب را می‌توانید به عنوان مکمل این بحث بخوانید:
من از افزایش طول عمر انسان‌ها نگرانم
کدام کشور برای مردن مناسب‌تر است؟
#اقتصاد #تکنولوژی #سلامت #سبک زندگی #افزایش طول عمر
سوگیری در طراحی | وقتی تفاوت‌های نژادی را جدی نمی‌گیریم
۶ فروردین, ۱۴۰۱ | سلامتکمرنگ شدن کرونا فرصت مناسبی است که به آموخته‌ها و یافته‌های این دوران پرچالش فکر کنیم. یکی از اتفاق‌های مهم در ایام کرونا مشخص شدن این نکته بود بی‌توجهی به تفاوت‌های نژادی می‌تواند اتفاقی مرگبار باشد.
حتماً به خاطر دارید که در مقطعی که ظرفیت‌های بیمارستانی پاسخ‌گوی حجم تقاضای بیماران نبود، در سراسر جهان پروتکل‌هایی تدوین شده بود که بیمارانی را که میزان اکسیژن خون‌شان از حد مشخصی کمتر بود، برای بستری شدن در اولویت قرار می‌داد.
به زبان ساده‌تر، اگر کرونا داشتید و حال‌تان هم خوب نبود، اما اکسیژن خون‌تان از عدد مشخصی بیشتر بود، در بسیاری از نقاط جهان از شانس بستری شدن محروم بودید.
بر اساس گزارشی که اکونومیست منتشر کرد، بعداً مشخص شد بسیاری از دستگاه‌های اندازه‌گیری اکسیژن خون که با لیزر کار می‌کردند، روی پوست تیره و پوست روشن عملکرد متفاوتی داشتند (+).
خطای این دستگاه‌ها روی سیاه‌پوستان سه برابر سفیدپوستان بود. به این معنا که در مورد افراد سفیدپوست صرفاً در ۴٪ موارد ممکن بود اکسیژن خون بیشتر از مقدار واقعی برآورد شود. اما این خطا در سیاه‌پوستان ۱۲٪ بود.
بنابراین می‌توان گفت تعداد قابل‌توجهی از سیاه‌پوستان، در عین این‌که نیاز به بستری شدن داشتند، به خانه بازگشتند و سفیدپوستان به جای آن‌ها بستری شدند.
این پدیده را مصداق سوگیری در طراحی یا Design Bias می‌دانند.
احتمالاً می‌توانید حدس بزنید که با توجه به شکاف عمیقی که در بحث‌های مرتبط با نژاد وجود دارد، این پدیده هم به دو شکل کاملاً متفاوت تحلیل می‌شود. از یک سو می‌توان این موضوع را مصداق کامل جان باختن به خاطر نژاد دانست. این یک فکت است که نمی‌توان آن را انکار کرد.
از سوی دیگر مخالفان مدعی هستند که چنین نقدی صرفاً امروز و با مرور گذشته قابل طرح است. اگر آزمایشگاه‌ها و مراکز تحقیق و طراحی (از دارو تا مواد غذایی) خط‌های مستقل آزمایش بر اساس نژاد راه‌اندازی کنند، به سوگیری نژادی متهم می‌شوند.
ممکن است چنین گفته شود که اگر نمونهٔ اولیه به اندازهٔ کافی وسیع و متنوع انتخاب شود، می‌توان چنین خطاهایی را زودتر تشخیص داد. اما به خاطر داشته باشید که بسیاری از نژادها، خصوصاً آن‌هایی که در جوامع سرکوب شده و مورد ستم قرار گرفته‌اند، اساساً تمایلی ندارند نژادشان به عنوان یکی از «متغیرهای آزمایش» ثبت و بررسی شود. بگذریم از این‌که محقق هم ترجیح می‌دهد سراغ این موضوعات چالش‌برانگیز نرود و نژاد را به عنوان یکی از متغیرهای مستقل بررسی نکند.
به نظر می‌رسد ما هنوز در تشخیص مرز مناسب «توجه به تفاوت‌های نژادی» و «رها شدن از سوگیری‌های نژادی» موفق نبوده‌ایم.